En toen was het zover, ik ging eindelijk duiken, echt duiken! Samen met Wil vertrok ik op 16 augustus richting Den Osse. Het was nog hartje zomer, de zon scheen vrolijk en de wolken hadden zich uit respect teruggetrokken. Tijdens de rit werd Wil bedolven met vragen die varieerden van ‘hoeveel talen spreek je’ tot ‘wanneer moet ik klaren?’. De rit verliep vlot en voor ik wist waren we aangekomen. Elly en Jan stonden ons al op te wachten op het parkeerterrein en het gezelschap werd met onze komst compleet.
Als eerst liepen we, met z’n allen richting het water, zo kon ik goed zien wat me, eenmaal opgetuigd stond te wachten. Onderweg kwamen we duikers tegen die nog druipend van het water ons een glimlach en een “het water is helder’ toedeelden. Enthousiasme om ook het water in te duiken nam het over van de gezonde zenuwen. We liepen ook gauw terug en samen met Wil begon ik aan het klaarzetten en koppelen van onze uitrusting. Door de aanwezigheid van de gezellige Elly en het geroutineerde handelen van Jan en Wil, voelde het al snel vertrouwd aan en was ik klaar om richting het water te lopen. Jan filmde alles met zijn drone en zo voelde het al snel als een filmset waarin ik mijn auditie, voor een eerste duik, deed.
De tweede wandeling richting het water nam iets meer tijd in beslag dan de eerste wandeling, man..man.. wat een sport is het duiken toch! Eenmaal bij het water aangekomen ging het heel soepel en vlot. Elly nam mijn waterschoentjes over en alsof ik het elke dag deed, gleed ik het water in. Na een paar controle-checks kon het avontuur eindelijk echt beginnen!
Het water was inderdaad erg helder en je kon veel zien, veel mooie visjes, kwallen en schelpen. In mijn achterhoofd hoorde ik nog de stem van Anjo zeggen: ‘Er zijn verschillende soorten kwallen, schelpen en schepsels die uit Japan zijn geëmigreerd ‘. Het water voelde heerlijk aan maar gaandeweg begon ik het kouder te krijgen. De volgende keer moet ik echt een duikpak aan. Gelukkig had ik wel handschoentjes aan en daar was ik ontzettend blij mee; de oefeningen ’trimmen’ in het zwembad kregen, nu ik eenmaal in het echte water dook, opeens veel meer waardering en betekenis. Hier ga ik in het zwembad veel meer mee oefenen!
Voor ik het wist waren we al twee keer twintig minuten onder water geweest en gingen we eruit. Elly stond ons geduldig op te wachten en hielp met de schoentjes en steun om het water uit te komen. Eenmaal op wal besefte ik eigenlijk hoe mooi het is om in Nederland te kunnen duiken, dat gaf toch wel een speciaal gevoel.
Stuiterend van energie en enthousiasme liep ik terug, trok mijn vest en andere attributen uit. Na het omkleden gingen we de flessen vullen en praatten nog een beetje na met Jan en Elly: ” Of ik nog een keer wilde duiken? “
JAZEKER!!!
